Noord Sulawesi
Door: Suzanne
Blijf op de hoogte en volg Suzanne
14 Augustus 2013 | Indonesië, Palu
Woensdag 31juli
We vliegen vandaag van lombok airport, via Jakarta, naar manado op Sulawesi. We komen tegen het eind van de middag aan in manado en willen graag nog naar Pulau Bunaken, n eiland voor de kust. De gewone Ferry gaat al niet meer, dus we moeten een klein bootje charteren. Gelukkig lukt het en rond zonsondergang liggen we in het water. Betekent echter dat we in het pikkedonker aankomen op dat eiland, en het is nog echt een eiland dat weinig toerisme kent want straatverlichting is er niet. In het donker waden we aan de kant en lopen we een stuk over het eiland naar waar we denken ongeveer te moeten zijn. T hoofdpad loopt door het kerkhof (extra spooky) of ze begraven hier gewoon random hun doden blijkt later. Uiteindelijk vinden we iets om te overnachten: novita's homestay. We vinden t iets te duur voor de pauper kwaliteit, maar novita stelt ons gerust dat ze heerlijk kan koken en drie maaltijden zijn inbegrepen. Nou dat maakt ze waar!!
Donderdag 1augustus
s Ochtends gaat Whitney duiken met de boot van de duikschool. Suus en ed zouden eigenlijk mee gaan snorkelen op de boot, maar er is wat gedoe dus ze besluiten ergens zelf snorkel spullen te huren en t zelf te doen. Tja,... dat mislukt natuurlijk weer jammerlijk! Uiteindelijk lopen ed en Suus zo'n twee uur in de brandende zon door de bananen bomen over het eiland, op zoek naar n plek waar ze bij de zee kunnen komen. Een local wijst ons de weg (we moeten dwars door een stuk mangrove heen = blubber en super vette dieren: zwenkkrabben met één hele grote schaar en longvissen) en uiteindelijk bereiken we idd n minuscuul stukje strand. Maar qua snorkelen is er niks aan :( In de verte zien we het echte strand waar we naar op zoek waren. We hebben geen zin om weer terug te gaan door de mangrove dus we waden door zee langs de rand van het eiland tot we het strand bereiken. We zijn geschikt voor expeditie robinson! :p Ook hier is niks te snorkelen.. Dus we geven t maar op voor vandaag. We lopen weer n uur terug voor we bij novita zijn: gelukkig heeft ze heerlijk eten voor ons klaar staan! Whitney is ook net klaar met duiken (schildpadden gezien!) en de rest van de middag chillen we n beetje op het eiland. s Avonds heeft novita weer heerlijk gekookt en na het eten worden we getrakteerd op n muzikaal optreden van de hele familie! Op een gegeven moment komt zelfs de arak (lokale, zelfgemaakte Indonesische drank met ruim 50% alcohol) op tafel en iedereen moet mee drinken! Onze request nummers worden allemaal gespeeld mbv bladmuziek vanaf de telefoon en aan het eind van de avond moeten we zelfs mee doen! Super lieve en warme mensen hier :)
Vrijdag 2augustus
s ochtends weer met de boot naar het vaste land, manado. Drie dikken zoenen van novita :) Vanaf manado met allerlei bussen, en het laatste stuk zelfs met 16 mensen achterop de pick-up truck, uiteindelijk in Batu Putih weten te komen. Batu Putih ligt bij/in de jungle van een van de national parken van sulawesi en je kunt er nacht wandelingen maken om allerlei dieren te zien. We regelen een lange wandeling met gids voor 4u snachts! Spannend :D s Middags gaan we even naar t strand (dichte jungle bij de strand/oceaan, echt bizar!!), maar we zien dat het hele dorp leegstroomt: er blijkt n voetbal wedstrijd te zijn. Wij gaan ook kijken! Er worden vier wedstrijden gespeeld en één van de teams is oranje! Altijd leuk :p Halverwege de wedstrijd begint t keihard te plenzen, maar de jongens spelen stug door terwijl ze openlijk worden uitgelachen door alle dorpelingen: aha, oranje is dus de tegenstander! Na een uur voetbal (zeer amateur level voetbal wel te verstaan) kijken hebben we t wel gehad en gaan we lekker eten in de hostel en ons klaar maken om super vroeg op te staan!
Zaterdag 3augustus
4u sochtends opgestaan voor de jungle wandeling: op zoek naar tarsiers, hornbills, zwarte makaken en couscous apen. Helemaal besprayt met DEET, broek in je sokken en capuchon op! Brrrrr in t donker is de jungle toch eng, vooral als onze gids over tarantula's begint :/ Na ruim 7u rondsjouwen in de bush hebben we de eerste drie dieren uit het rijtje gezien. Super vet!! Nu snel ontbijten bij de homestay en op naar Tomohon met de pick-up truck. We staan een tijdje te wachten als er nog n backpackster aan komt lopen: Marie uit Frankrijk. We blijken dezelfde plannen te hebben, dus we reizen met z'n vieren naar tomohon. In het vulcanic resort in Tomohon waar we willen overnachten, krijgen we te horen dat het verboden is om de Gunung Lokon (een mega vulkaan met sulphur meer) te beklimmen omdat ie seismologisch actief is en er in juli n kleine uitbarsting is geweest. Damn!!!! Zoveelste vulkaan die roet in t eten gooit ;) De dag spenderen we dan maar met n beetje rondlopen in Tomohon (voor t eerst in de vakantie n grote supermarkt gezien en bezocht!) en lekker eten in een warung die vol zit met locals (dan weet je zeker dat je eten goed is).
Zondag 4augustus
Vanochtend gaan we met z'n 4en de Gunung mahawu beklimmen, n kleintje onder de vulkanen, maar wel met n mooi uitzicht en n sulphur krater. Bij de bus terminal wil iedereen ons weer extreem afzetten en tis ook nog eens zondag, dus dat wordt n gedoe! We vragen twee vrouwen om hulp en zij regelen een chauffeur die ons met z'n mikrolet voor de normale prijs wil brengen. Hij moet wel eerst even boodschappen doen! Nou dan gaan wij ook een rondje lopen over de markt van Tomohon... Horrorrrrr!!!! Ze zeggen wel eens "sulawesiers eten alles op 4 poten, behalve de tafel en de stoel". De markt is een soort van openlucht slagerij (zonder hygiëne, alle sappen lopen gewoon over de grond). Overal staan mini hokken volgepropt met kippen, we vinden zelfs ergens n haai zonder vinnen waar je stukken van kunt kopen (zelfs t hart nog) en een stukje verderop liggen de gefrituurde ratten op stokjes. Erg zielig zijn de hokken met straathonden, van wie de vriendjes voor hun ogen de kop wordt ingeslagen, semi-levend verbrand om de vacht weg te schroeien en vervolgens via de anus ontdaan van hun ingewanden :/ :/ Juk!!! Gelukkig is die man die ons omhoog brengt klaar met boodschapjes doen en kunnen we deze gruwelijkheden achter ons laten. We lopen vanaf onderaf van de berg omhoog, want de mikrolet wil ons niet verder brengen. Na n uurtje sjokken en n mega steile trap op t eind zijn we boven op n uitkijkplateau. We kunnen zelfs rond de hele krater rand lopen. En vanaf hier kun je ook de Gunung lokon zien stomen :)
S middags gaan we met de mikrolet naar Danau Linow, nog n sulphur meer in de buurt. We steken een veld over en lopen half rond het meer, dat dampt en naar rot ei ruikt. Als we terug komen staat er n boer met twee reuze koeien boos te wachten tot hij eindelijk zijn dieren vrij kan laten in zijn privé wei (oepsie!).
Maandag 5augustus
We zeggen gedag tegen Marie en beginnen aan de weg naar Gorontalo. Er gaan blijkbaar alleen bussen vanaf manado rechtstreeks naar gorontalo, dus we rijden eerst naar manado. Daar aangekomen, zitten alle bussen proppievol en gaan ze rechtstreeks naar Palu (27u volgens lonely planet :|) en niemand kan ons vertellen of ie ook halverwege stopt. We besluiten dan maar een kijang naar Gorontalo te charteren (een stoel in n 4WD), het lijkt ons eigenlijk wel chiller dan n bus en vast sneller! Helaas is alleen achterin nog plek, met z'n drieën naast elkaar, koffers in onze nek en de knietjes perfect in n hoek van 90 graden gewrongen. Ai!! Ook deze man heeft meegedaan met 'pimp my ride', van onder de bagage komt n keiharde beat onze oren binnengedreunt die maar door en door gaat. Goed, we hoeven maar 10u max, zolang doet de bus erover. Na 5u rijden (levensgevaarlijk hoe die idioten hier rijden/inhalen. Op een gegeven moment moet je gewoon niet meer kijken, je ziet te vaak dat je nét niet een aanrijding hebt. Op een gegeven moment deed de chauffeur zelfs zijn riem vast, nou dan is t echt erg gesteld!) horen we een knal buiten de auto: ja hoor... klapband! Precies als t gaat schemeren ook nog eens.... De band wordt onder gezucht en gesteun traag vervangen onder provisorische omstandigheden (enkele stenen als kruk) en we rijden verder de nacht in: vanaf dan stoppen we zowat random elk half uur en kijkt de chauffeur uit z'n raampje op zoek naar iets(?). Na 5x stoppen heeft ie t gevonden: een plek waar ze z'n band kunnen plakken (waarom nu?!), weer driekwartier wachten... Nadat we weer zijn gaan rijden, stopt de chauffeur wéér na 10min, gelukkig mogen we er dit keer allemaal uit (auw stijf!) om te eten. Hierna moeten we uiteindelijk nog ongeveer 7u voor we eindelijk worden gedropt bij ons hotel van keuze: thank god is ie nog open en kunnen we inchecken!! Alleen de suite is er voor die avond (ivm drukte ivm eind ramadan), geen probleem hoor :D
Dinsdag 6augustus
We slapen zolang mogelijk uit in onze suite en rollen meteen vanuit bed naar de ontbijt tafel. Daarna heerlijk gebruik gemaakt van de warme douche (Whitney niet btw, die vind indo al te heet) en eindelijk komen we weer een soort van fris voor de dag! In Gorontalo versturen we eindelijk onze kaartjes naar het thuisfront (zijn ze er al?) en daarna gaan we met een gemotoriseerde tuk-tuk naar de hotsprings en de waterval van Lombongo. We kiezen natuurlijk weer een van de oudste tuk-tuks uit die er in de stad rondrijden inclusief oud mannetje :) Whitney bij m achterop de scooter en Ed en Suus voorop als airbags, en zo rijden we in n uurtje de 17km naar de watervallen. We komen door kleine dorpjes en elke keer staat er met n bordje aangegeven of er n moskee te vinden is, of n kerk. Echt grappig hoe ze hier in alle rust en vrede naast elkaar wonen, en dat zelfs de christelijke dorpjes zijn versierd voor Idul Fitri (suikerfeest)! Eindelijk aangekomen, wil die man graag z'n geld hebben, maar wij hebben te horen gekregen in t hotel dat ze je heen én terug moeten brengen en dat ze dan pas hun geld krijgen (echt uitbuiting eigenlijk, die mensen wachten maar en wachten maar terwijl ze ook andere mensen zouden kunnen rondrijden). Helaas spreekt ons oudje alleen indo... Een jonge jongen uit het dorp werpt zich op als tolk en zorgt ervoor dat de tuk tuk op ons blijft wachten en ons terug brengt naar t hotel voor n redelijke prijs. De jongen vraagt of hij mee mag naar de watervallen, prima hoor! En daar zijn we uiteindelijk mega blij mee want het "pad" is nauwelijks n pad en we moeten 2x de stroom water oversteken en door dichte jungle klauteren. Tijdens t klimmen wordt Suus niet goed, dus halverwege (of veel eerder?:p) keren we maar weer gewoon terug, helemaal bezweet en met 3 natte schoenen. De jongen vraagt Whitney of we mee komen naar z'n huis 1km verderop, Suus is nog steeds beroerd dus die heeft t liever niet tenzij we met de tuk-tuk kunnen. Gelukkig: mister tuk-tuk staat er nog! Maar hij wil ons niet brengen naar de jongen z'n huis, alleen naar t hotel en anders vertrekt ie. Even nadenken: we gaan met onze oude tuktukkertje terug, want hij staat al 3u te wachten, dat is wel zo netjes! We geven de jongen wat geld voor zijn gids kunsten, maar hij baalt als n stekker dat we niet meekomen!!! Hij probeert nog Whitneys phone nr te krijgen, maar we rijden al weg. Hij crosst achter ons aam met z'n scooter en probeert de tuktukker over te halen naar z'n huis te rijden. Gelukkig rijdt ons oudje stug door en na 10min druipt de jongen af. Hij had graag Whitney als overwinningstrofee/bruid willen laten zien aan z'n familie ofzo...
's Avonds gaan we eten op de night market (heeeeeerlijk en zooo goedkoop) en vroeg naar bed: morgen 17u in de bus naar Palu! Helaas wordt Suus midden in de nacht wakker met hoge koorts :/ (Dengue? Malaria? Gewone griep?) Even wat paniek, goede zorgen over de telefoon (familie v Beelen!!) en na n tijdje zakt de koorts weer en slapen we allemaal.
Woensdag 7augustus
s Ochtends dilemma: gaan we naar de bus of blijven we hier voor Suus? Suus denkt wel uit te kunnen zieken in de bus, dus we pakken haastig onze spullen en komen 2min voor de bus vertrekt aan, Ai Ai Ai! Het is gelukkig super rustig in de bus dus we hebben alle ruimte. Helaas gaat ook hier weer de afgrijselijk harde westerse muziek aan: lang leve oordopjes :) Na een uurtje krijgt Suus weer koorts (ook overal pijn) maar we proberen t zo goed mogelijk te behandelen. Conclusie van de dag/avond/nacht: Suus heeft de hele busreis (20u lang) koorts met echt hoge temperaturen, pas om 12u snachts stopt de buschauffeur zodat we wat kunnen eten en we zijn pas om 4u snachts in Palu. Linea recta naar het ziekenhuis!!!!
Donderdag 8, Vrijdag 9, Zaterdag 10 augustus
Suus ligt in t ziekenhuis, bloed geprikt voor Dengue check, infuus erin (dat nog n x opnieuw moet in haar andere hand, omdat de eerste na een dag verstopt) en vol gestopt met medicijnen. Super goede zorg gehad (privé ziekenhuis :D dank Fam v Beelen), opgenomen in VIP room dus Whitney en Edward kunnen ook blijven slapen. Honderd keer op de foto met alle zusters, die zowat nog nooit een blanke met blond haar hebben gezien, en zelfs met de dokter ;) Zaterdag aan het eind van de middag ontslagen, nog n hele lading medicijnen mee. (Wat ik nou had?! ehh, in ieder geval geen dengue. T zal wel een of andere smerige Aziatische Influenza zijn geweest). Ingecheckt in n poep chique hotel en verder niet meer bewogen.
Zondag 11 augustus
Suus heeft genikst in t hotel terwijl ed en whit vliegtickets naar Denpasar, Bali regelen. De middag vullen we met pizza en pasta van de pizza hut. S avonds kijken we gratis films op onze tv en eten we nog meer pizza om bij te komen.. Morgen vertrekken we hier, we kunnen in zo n groot land eigenlijk niks doen met iemand die ziek en zwak is: dus op naar Bali!
We vliegen vandaag van lombok airport, via Jakarta, naar manado op Sulawesi. We komen tegen het eind van de middag aan in manado en willen graag nog naar Pulau Bunaken, n eiland voor de kust. De gewone Ferry gaat al niet meer, dus we moeten een klein bootje charteren. Gelukkig lukt het en rond zonsondergang liggen we in het water. Betekent echter dat we in het pikkedonker aankomen op dat eiland, en het is nog echt een eiland dat weinig toerisme kent want straatverlichting is er niet. In het donker waden we aan de kant en lopen we een stuk over het eiland naar waar we denken ongeveer te moeten zijn. T hoofdpad loopt door het kerkhof (extra spooky) of ze begraven hier gewoon random hun doden blijkt later. Uiteindelijk vinden we iets om te overnachten: novita's homestay. We vinden t iets te duur voor de pauper kwaliteit, maar novita stelt ons gerust dat ze heerlijk kan koken en drie maaltijden zijn inbegrepen. Nou dat maakt ze waar!!
Donderdag 1augustus
s Ochtends gaat Whitney duiken met de boot van de duikschool. Suus en ed zouden eigenlijk mee gaan snorkelen op de boot, maar er is wat gedoe dus ze besluiten ergens zelf snorkel spullen te huren en t zelf te doen. Tja,... dat mislukt natuurlijk weer jammerlijk! Uiteindelijk lopen ed en Suus zo'n twee uur in de brandende zon door de bananen bomen over het eiland, op zoek naar n plek waar ze bij de zee kunnen komen. Een local wijst ons de weg (we moeten dwars door een stuk mangrove heen = blubber en super vette dieren: zwenkkrabben met één hele grote schaar en longvissen) en uiteindelijk bereiken we idd n minuscuul stukje strand. Maar qua snorkelen is er niks aan :( In de verte zien we het echte strand waar we naar op zoek waren. We hebben geen zin om weer terug te gaan door de mangrove dus we waden door zee langs de rand van het eiland tot we het strand bereiken. We zijn geschikt voor expeditie robinson! :p Ook hier is niks te snorkelen.. Dus we geven t maar op voor vandaag. We lopen weer n uur terug voor we bij novita zijn: gelukkig heeft ze heerlijk eten voor ons klaar staan! Whitney is ook net klaar met duiken (schildpadden gezien!) en de rest van de middag chillen we n beetje op het eiland. s Avonds heeft novita weer heerlijk gekookt en na het eten worden we getrakteerd op n muzikaal optreden van de hele familie! Op een gegeven moment komt zelfs de arak (lokale, zelfgemaakte Indonesische drank met ruim 50% alcohol) op tafel en iedereen moet mee drinken! Onze request nummers worden allemaal gespeeld mbv bladmuziek vanaf de telefoon en aan het eind van de avond moeten we zelfs mee doen! Super lieve en warme mensen hier :)
Vrijdag 2augustus
s ochtends weer met de boot naar het vaste land, manado. Drie dikken zoenen van novita :) Vanaf manado met allerlei bussen, en het laatste stuk zelfs met 16 mensen achterop de pick-up truck, uiteindelijk in Batu Putih weten te komen. Batu Putih ligt bij/in de jungle van een van de national parken van sulawesi en je kunt er nacht wandelingen maken om allerlei dieren te zien. We regelen een lange wandeling met gids voor 4u snachts! Spannend :D s Middags gaan we even naar t strand (dichte jungle bij de strand/oceaan, echt bizar!!), maar we zien dat het hele dorp leegstroomt: er blijkt n voetbal wedstrijd te zijn. Wij gaan ook kijken! Er worden vier wedstrijden gespeeld en één van de teams is oranje! Altijd leuk :p Halverwege de wedstrijd begint t keihard te plenzen, maar de jongens spelen stug door terwijl ze openlijk worden uitgelachen door alle dorpelingen: aha, oranje is dus de tegenstander! Na een uur voetbal (zeer amateur level voetbal wel te verstaan) kijken hebben we t wel gehad en gaan we lekker eten in de hostel en ons klaar maken om super vroeg op te staan!
Zaterdag 3augustus
4u sochtends opgestaan voor de jungle wandeling: op zoek naar tarsiers, hornbills, zwarte makaken en couscous apen. Helemaal besprayt met DEET, broek in je sokken en capuchon op! Brrrrr in t donker is de jungle toch eng, vooral als onze gids over tarantula's begint :/ Na ruim 7u rondsjouwen in de bush hebben we de eerste drie dieren uit het rijtje gezien. Super vet!! Nu snel ontbijten bij de homestay en op naar Tomohon met de pick-up truck. We staan een tijdje te wachten als er nog n backpackster aan komt lopen: Marie uit Frankrijk. We blijken dezelfde plannen te hebben, dus we reizen met z'n vieren naar tomohon. In het vulcanic resort in Tomohon waar we willen overnachten, krijgen we te horen dat het verboden is om de Gunung Lokon (een mega vulkaan met sulphur meer) te beklimmen omdat ie seismologisch actief is en er in juli n kleine uitbarsting is geweest. Damn!!!! Zoveelste vulkaan die roet in t eten gooit ;) De dag spenderen we dan maar met n beetje rondlopen in Tomohon (voor t eerst in de vakantie n grote supermarkt gezien en bezocht!) en lekker eten in een warung die vol zit met locals (dan weet je zeker dat je eten goed is).
Zondag 4augustus
Vanochtend gaan we met z'n 4en de Gunung mahawu beklimmen, n kleintje onder de vulkanen, maar wel met n mooi uitzicht en n sulphur krater. Bij de bus terminal wil iedereen ons weer extreem afzetten en tis ook nog eens zondag, dus dat wordt n gedoe! We vragen twee vrouwen om hulp en zij regelen een chauffeur die ons met z'n mikrolet voor de normale prijs wil brengen. Hij moet wel eerst even boodschappen doen! Nou dan gaan wij ook een rondje lopen over de markt van Tomohon... Horrorrrrr!!!! Ze zeggen wel eens "sulawesiers eten alles op 4 poten, behalve de tafel en de stoel". De markt is een soort van openlucht slagerij (zonder hygiëne, alle sappen lopen gewoon over de grond). Overal staan mini hokken volgepropt met kippen, we vinden zelfs ergens n haai zonder vinnen waar je stukken van kunt kopen (zelfs t hart nog) en een stukje verderop liggen de gefrituurde ratten op stokjes. Erg zielig zijn de hokken met straathonden, van wie de vriendjes voor hun ogen de kop wordt ingeslagen, semi-levend verbrand om de vacht weg te schroeien en vervolgens via de anus ontdaan van hun ingewanden :/ :/ Juk!!! Gelukkig is die man die ons omhoog brengt klaar met boodschapjes doen en kunnen we deze gruwelijkheden achter ons laten. We lopen vanaf onderaf van de berg omhoog, want de mikrolet wil ons niet verder brengen. Na n uurtje sjokken en n mega steile trap op t eind zijn we boven op n uitkijkplateau. We kunnen zelfs rond de hele krater rand lopen. En vanaf hier kun je ook de Gunung lokon zien stomen :)
S middags gaan we met de mikrolet naar Danau Linow, nog n sulphur meer in de buurt. We steken een veld over en lopen half rond het meer, dat dampt en naar rot ei ruikt. Als we terug komen staat er n boer met twee reuze koeien boos te wachten tot hij eindelijk zijn dieren vrij kan laten in zijn privé wei (oepsie!).
Maandag 5augustus
We zeggen gedag tegen Marie en beginnen aan de weg naar Gorontalo. Er gaan blijkbaar alleen bussen vanaf manado rechtstreeks naar gorontalo, dus we rijden eerst naar manado. Daar aangekomen, zitten alle bussen proppievol en gaan ze rechtstreeks naar Palu (27u volgens lonely planet :|) en niemand kan ons vertellen of ie ook halverwege stopt. We besluiten dan maar een kijang naar Gorontalo te charteren (een stoel in n 4WD), het lijkt ons eigenlijk wel chiller dan n bus en vast sneller! Helaas is alleen achterin nog plek, met z'n drieën naast elkaar, koffers in onze nek en de knietjes perfect in n hoek van 90 graden gewrongen. Ai!! Ook deze man heeft meegedaan met 'pimp my ride', van onder de bagage komt n keiharde beat onze oren binnengedreunt die maar door en door gaat. Goed, we hoeven maar 10u max, zolang doet de bus erover. Na 5u rijden (levensgevaarlijk hoe die idioten hier rijden/inhalen. Op een gegeven moment moet je gewoon niet meer kijken, je ziet te vaak dat je nét niet een aanrijding hebt. Op een gegeven moment deed de chauffeur zelfs zijn riem vast, nou dan is t echt erg gesteld!) horen we een knal buiten de auto: ja hoor... klapband! Precies als t gaat schemeren ook nog eens.... De band wordt onder gezucht en gesteun traag vervangen onder provisorische omstandigheden (enkele stenen als kruk) en we rijden verder de nacht in: vanaf dan stoppen we zowat random elk half uur en kijkt de chauffeur uit z'n raampje op zoek naar iets(?). Na 5x stoppen heeft ie t gevonden: een plek waar ze z'n band kunnen plakken (waarom nu?!), weer driekwartier wachten... Nadat we weer zijn gaan rijden, stopt de chauffeur wéér na 10min, gelukkig mogen we er dit keer allemaal uit (auw stijf!) om te eten. Hierna moeten we uiteindelijk nog ongeveer 7u voor we eindelijk worden gedropt bij ons hotel van keuze: thank god is ie nog open en kunnen we inchecken!! Alleen de suite is er voor die avond (ivm drukte ivm eind ramadan), geen probleem hoor :D
Dinsdag 6augustus
We slapen zolang mogelijk uit in onze suite en rollen meteen vanuit bed naar de ontbijt tafel. Daarna heerlijk gebruik gemaakt van de warme douche (Whitney niet btw, die vind indo al te heet) en eindelijk komen we weer een soort van fris voor de dag! In Gorontalo versturen we eindelijk onze kaartjes naar het thuisfront (zijn ze er al?) en daarna gaan we met een gemotoriseerde tuk-tuk naar de hotsprings en de waterval van Lombongo. We kiezen natuurlijk weer een van de oudste tuk-tuks uit die er in de stad rondrijden inclusief oud mannetje :) Whitney bij m achterop de scooter en Ed en Suus voorop als airbags, en zo rijden we in n uurtje de 17km naar de watervallen. We komen door kleine dorpjes en elke keer staat er met n bordje aangegeven of er n moskee te vinden is, of n kerk. Echt grappig hoe ze hier in alle rust en vrede naast elkaar wonen, en dat zelfs de christelijke dorpjes zijn versierd voor Idul Fitri (suikerfeest)! Eindelijk aangekomen, wil die man graag z'n geld hebben, maar wij hebben te horen gekregen in t hotel dat ze je heen én terug moeten brengen en dat ze dan pas hun geld krijgen (echt uitbuiting eigenlijk, die mensen wachten maar en wachten maar terwijl ze ook andere mensen zouden kunnen rondrijden). Helaas spreekt ons oudje alleen indo... Een jonge jongen uit het dorp werpt zich op als tolk en zorgt ervoor dat de tuk tuk op ons blijft wachten en ons terug brengt naar t hotel voor n redelijke prijs. De jongen vraagt of hij mee mag naar de watervallen, prima hoor! En daar zijn we uiteindelijk mega blij mee want het "pad" is nauwelijks n pad en we moeten 2x de stroom water oversteken en door dichte jungle klauteren. Tijdens t klimmen wordt Suus niet goed, dus halverwege (of veel eerder?:p) keren we maar weer gewoon terug, helemaal bezweet en met 3 natte schoenen. De jongen vraagt Whitney of we mee komen naar z'n huis 1km verderop, Suus is nog steeds beroerd dus die heeft t liever niet tenzij we met de tuk-tuk kunnen. Gelukkig: mister tuk-tuk staat er nog! Maar hij wil ons niet brengen naar de jongen z'n huis, alleen naar t hotel en anders vertrekt ie. Even nadenken: we gaan met onze oude tuktukkertje terug, want hij staat al 3u te wachten, dat is wel zo netjes! We geven de jongen wat geld voor zijn gids kunsten, maar hij baalt als n stekker dat we niet meekomen!!! Hij probeert nog Whitneys phone nr te krijgen, maar we rijden al weg. Hij crosst achter ons aam met z'n scooter en probeert de tuktukker over te halen naar z'n huis te rijden. Gelukkig rijdt ons oudje stug door en na 10min druipt de jongen af. Hij had graag Whitney als overwinningstrofee/bruid willen laten zien aan z'n familie ofzo...
's Avonds gaan we eten op de night market (heeeeeerlijk en zooo goedkoop) en vroeg naar bed: morgen 17u in de bus naar Palu! Helaas wordt Suus midden in de nacht wakker met hoge koorts :/ (Dengue? Malaria? Gewone griep?) Even wat paniek, goede zorgen over de telefoon (familie v Beelen!!) en na n tijdje zakt de koorts weer en slapen we allemaal.
Woensdag 7augustus
s Ochtends dilemma: gaan we naar de bus of blijven we hier voor Suus? Suus denkt wel uit te kunnen zieken in de bus, dus we pakken haastig onze spullen en komen 2min voor de bus vertrekt aan, Ai Ai Ai! Het is gelukkig super rustig in de bus dus we hebben alle ruimte. Helaas gaat ook hier weer de afgrijselijk harde westerse muziek aan: lang leve oordopjes :) Na een uurtje krijgt Suus weer koorts (ook overal pijn) maar we proberen t zo goed mogelijk te behandelen. Conclusie van de dag/avond/nacht: Suus heeft de hele busreis (20u lang) koorts met echt hoge temperaturen, pas om 12u snachts stopt de buschauffeur zodat we wat kunnen eten en we zijn pas om 4u snachts in Palu. Linea recta naar het ziekenhuis!!!!
Donderdag 8, Vrijdag 9, Zaterdag 10 augustus
Suus ligt in t ziekenhuis, bloed geprikt voor Dengue check, infuus erin (dat nog n x opnieuw moet in haar andere hand, omdat de eerste na een dag verstopt) en vol gestopt met medicijnen. Super goede zorg gehad (privé ziekenhuis :D dank Fam v Beelen), opgenomen in VIP room dus Whitney en Edward kunnen ook blijven slapen. Honderd keer op de foto met alle zusters, die zowat nog nooit een blanke met blond haar hebben gezien, en zelfs met de dokter ;) Zaterdag aan het eind van de middag ontslagen, nog n hele lading medicijnen mee. (Wat ik nou had?! ehh, in ieder geval geen dengue. T zal wel een of andere smerige Aziatische Influenza zijn geweest). Ingecheckt in n poep chique hotel en verder niet meer bewogen.
Zondag 11 augustus
Suus heeft genikst in t hotel terwijl ed en whit vliegtickets naar Denpasar, Bali regelen. De middag vullen we met pizza en pasta van de pizza hut. S avonds kijken we gratis films op onze tv en eten we nog meer pizza om bij te komen.. Morgen vertrekken we hier, we kunnen in zo n groot land eigenlijk niks doen met iemand die ziek en zwak is: dus op naar Bali!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
